saçlar, deniz kabukları...

saç hafızadır benim nezdimde. saçların gidince hafızan da sıfırlanır. hatta saçlarından bu yüzden vazgeçebilir insan sadece. saç seninle uzar, seninle büyür, seninle yaşar anı. cansız bilinir ama canlıdır. bir ağaç dalı ne kadar canlıysa o da en az o kadar canlı. ikisinin de kökü ta dipte. saç gidince yaşananlar silinmez belki ama dibe çekilir, yosun tutar, yıllanır. yaşanan ne varsa işte o saç tellerine siner, orada saklanır...

resim: kına, d. '99